“Gülünce gözlerinin içi gülüyor,
Kendimi senden alamıyorum.
Bilmem bakışların neler söylüyor
Cesaretim yok ki soramıyorum.”
Gülmek belki de insanoğlunun bugüne kadar keşfettiği ya da farkına vardığı en güzel buluş. Hayatı daha olumlu yaşamanın, pozitif bakmanın, yaşanan tüm olaylar karşısında gülebilmenin değeri hemen hemen hiçbir şeyle ölçülemiyor. Üstat Zeki Müren’in seslendirdiği parçada olduğu gibi gözlerinin içi gülen insanlar, yüreklerini daha olumlu hale getirebilmeyi başararak daha mutlu bir hayat yaşayabiliyorlar. Küçük bir tebessümün yaşamın yoğun koşturmacası içerisinde hemen iyileştiremeyeceği hiçbir şey yok. Yüzyıllardır bunun farkına varan edebiyatçılar, şairler, düşünürler, yazarlar, sanatçılar da gülmeyi bir tema olarak sıkça kullandılar. Bazen bir sevgilinin yüzündeki küçük bir tebessüm, bazen sıkı bir dostun kahkahası ya da minik bir çocuğun çevreye pozitif enerji yayan gülücükleri oldu bu tema.
Söze ünlü şairimiz Cemal Süreya ile başlayalım. “Gülen gözlerinin bebeğinde kendimi görebilmekti dilediğim; keşke yalnız bunun için sevseydim seni.” diyor Süreya. Aşklarını tutkuyla yaşayan herkes için sözlenmiş bu söz. Ziya Paşa ise bunu görerek görülen tüm gülüşlere aldanmamak gerektiğini söylüyor;
“Yaktı nice canlar o nezaketle tebessüm
Şirin dahi kastetmesi cana gülerektir”
Fuzuli ise gülen sevgilisini görünce biraz da ne yapacağını şaşırıyor sanki; “Nutkum tutulur gonca-i handanını görünce” Cahit Sıtkı Tarancı ise sevgilisinin gülüşüyle kendinden geçiyor: “İlktir hem sarhoş hem ayık olduğum/Bir gerçek içindeyim düşten güzel/ Sevdiğim gülüyor yanıbaşımda”
Gülmek sadece şairlerin dikkatini çekmiyor tabi. Hayatı yakından gözlemleyen romancılar ve hikayeciler de gülmeyi işlemeyi ihmal etmiyor. Örneğin Ahmet Haşim biraz farklı bir yaklaşımla gülenleri pek sevmediğini söylüyor: “Gülüş istediği kadar insanın bir üstün vasfı mahiyetinde olsun, halk nazarında gülüş hiçbir zaman gözyaşının vakar ve asaletine sahip değildir. İtiraf etmeli ki gülüş ruhun asil bir faaliyeti eseri değildir. Hiç kimse kendine gülmez; güldüren diğerinin aczi, kusuru ve dalgınlığıdır ve gülen, kendinden fazla memnun olan gururumuzdur.” Ziya Gökalp ise bunu görüyor ve karşılık veriyor: “Ben hasta ruhları ve sinirli insanları daima, yüzlerinin gülümser olup olmamasıyla tanırım. Sinirli insanların yüzleri gülmez. Gülümseme, ruhun sağlamlığı kadar, saadetin de müjdecisidir.”
Diğer bir usta Atilla Dorsay bir yazısında gülmeyi göklere çıkarıyor.
“Gülmek... Zekâmıza seslenen, aklımızı işleten, insanla doğa arasına belli bir mesafe koyan, insana kendi dışındaki her şeye karşı bir eleştiri boyutuyla bakma olanağını hediye eden... Kısaca insanı insan yapan şeylerin arasında belki de başında gelen gülme eylemidir.”
“Ferrarisini Satan Bilge” yazarı Robin Sharma gülmeyi sevenlerden:
“Gülmek ruhun ilacıdır. İçinden gelmiyorsa bile bir aynaya bak ve birkaç dakika gül. Kendini harika hissetmekten alıkoyamayacaksın. William James, ‘mutlu olduğumuz için gülmeyiz. Güldüğümüz için mutluyuzdur’ demiş. Bu nedenle güne keyifli bir adımla başla. Gül, neşelen ve tüm sahip oldukların için şükret. Göreceksin, her gün güzel armağanlar getirecek. Gülmenin gücünü hep hatırla. Müzik gibi o da yaşamın stres ve sıkıntılarına karşı mucizevi bir toniktir. Kahkaha kalbinizi açar ve ruhunuzu yatıştırır... İnsanlar yaşamı asla kendilerini gülmeyi unutturacak kadar ciddiye almamalıdırlar.”
Son olarak dünyaya iz bırakmış kişilerin gülme üzerine aforizmalarına bir bakalım…
“Herkesin sizi sevmesini istiyorsɑnız, gülümseyin.” Dɑle Cɑrnegie
“Durum ne olursɑ olsun, dudɑklɑrındɑn gülümseme eksik olmɑsın.” Victor Pɑuchet
“Gülmek bir güneştir, insɑnın yüzünden hüzün ve keder kışını defeder.” Victor Hugo
“Güzel bir gülüş, kɑrɑnlık bir eve giren güneş ışığınɑ benzer.” Tolstoy
“Beni isterseniz dövün ɑmɑ bırɑkın istediğim gibi güleyim.” Moliere
Gülmeyi ihmal etmeyin. Gülün gülebildiğiniz kadar. Çünkü ancak güldüğünüzde hayatı gerçekten yaşamaya başlayacaksınız. Bu kıymetli gülüşünüzü “Gülen Yüzler Ferdi Kaza Sigortası” ile koruma altına alın, hayata karşı güvenle gülümseyin.
YORUM YAP