Telefonunla İlişkin Ne Kadar Sağlıklı Söylüyoruz!

Hiç vakit kaybetmeden telefonu açar, Google’a sorarım.

Biraz düşünürüm. Yine de hatırlayamazsam Google uygulamasına başvururum.

İyice düşünürüm, bulamazsam çevremdeki arkadaşlarıma sorarım. Yine de bulamazsam telefondan internete girip arama yaparım.

Çok da zorlamam, bir ara aklıma gelir nasılsa!

Telefonu elime alıp; sosyal medyayı, e-postalarımı, memleket gündemini, hava durumunu hızlıca gözden geçiririm.

Saat kaç diye telefonuma bakarım.

Kalkar, yüzümü yıkarım ve acil bir durum varsa telefona bakıp e-posta kutumu kontrol ederim.

Yatağımı toplar ve kendime güzel bir kahvaltı hazırlarım.

Fotoğrafını çekip, hamaratlığımı sosyal medyada herkesle paylaşırım.

Arkadaşlarımla görüntülü bağlantı kurup maharetimi onlara da gösteririm.

“Güzel oldu” der ve bir kare fotoğrafını çekerim.

Oturur afiyetle yerim.

Benim bilmediğim ve kullanmamış olduğum bir uygulama olamaz. Hemen fikirlerimi beyan ederim.

Hemen telefonuma indirir, neymiş diye bakarım. Hoşuma gitmezse silerim.

Uygulamanın özelliklerini dinler, gerek görürsem indiririm.

Telefonu alırken içinde yoksa, gerek yok demektir.

Gezdiğim her yerden canlı yayın yaparım.

Instagram’a gezdiğim her noktadan hikaye atarım.

Gezerken etkilendiğim yerleri fotoğraflar, sosyal medyada bir-iki paylaşım yaparım.

Anılar benim zihnimde duruyor zaten. Paylaşmak zor iş...

İllaki birkaç kelime tweet atar, başkaları neler yazmış kontrol ederim.

Hashtag’i arar, insanların yazdıklarına mutlaka göz atarım.

İlgimi çekiyorsa tweet atarım.

Ben dizimi izler, yatarım.

Böyle bir şeyi düşünmek dahi istemiyorum!

Zaman nasıl geçecek şimdi, inanamıyorum!

Bozulmuş olmasa bari...

Kader kısmet...

Tabii ki her gün. Hatta bazen günde birkaç kez.

Yeni yerlere gittiğim zaman paylaşım yapmazsam duramam.

Etkilendiğim şeyleri arkadaşlarımla paylaşırım. Sıklığı önemli değil.

Önemli günlerde, gerekli görürsem paylaşımda bulunurum.

Tabii ki hemen mesaja bakar, cevap veririm.

Mesaja bakarım, acil bir durum değilse cevap vermem. Arkadaşımla sohbet etmek daha önemli.

Arkadaşımla muhabbetimiz bitene kadar mesaja bakmam. Çok acil bir şey olsa ararlar zaten.

Çoğunlukla mesaj sesini duymam zaten.

Şimdi bir an sessizlik çünkü ev telefonundan kendi cep telefonumu çaldırıyorum. Muhakkak bulmalıyım.

Kaç tane mesaj gelmiştir diyerek hızlıca aramaya koyulurum.

En son bıraktığım yerlere bir bakarım.

Biri ararsa kalkar bakınırım. Sorun değil. Elbet buralarda bir yerlerdedir.